شعر من ، سوداي با تو بدون است♥ شعر من ، در وصف تو سرودن است♥ شعر من ، هر قطره خون من است♥ شعر من ، فرهاد و مجنون من است♥ شعر من ، به آرزو رسيدن است♥ شعر من ، ناديده ها را ديدن است♥ شعر من ، آرامش جان من است♥ شعر من ، تحفه ايمان من است♥ شعر من ، سرپوشي بر كمبودهاست♥ شعر من ، آغوش باز رودهاست♥ شعر من آيينه ي درد من است♥ شعر من ، كل ره آورد من است♥ شعر من ، اشك زلال رازقي است♥ شعر من ، راه طويل عاشقي است♥ شعر من ، شبگرد شبهاي من است♥ تك صداي گرم دنياي من است♥ شعر من ، پيغام بودن مي دهد♥ عشقي از جنس ستودن مي دهد♥ شعر من ، تنديسي از آزادگي است♥ صدق نيت ، در مقام بندگي است♥ شعر من ، جريان طيف زندگي است♥ شعر من ، شايد كمي پرچانگي است♥ شعر من ، بوي رهايي مي دهد♥ شكوه از دست جدايي مي دهد♥ شعر من ، پس كوچه اي در شهر يار♥ خانه اي نقلي پر از بوي بهار♥ ساده اما ، خالي از يك آشنا♥ تك سوار قصه هاي شعر ما♥ شعر من ، با او نمايان مي شود♥ ضعف شعرم با او جبران مي شود♥ او كه معناي خود وابستگي است♥ علت شوقم براي زندگي است♥ خانه اشعار من دنياي اوست♥ حوض خانه ، بي گمان درياي اوست♥ او براي شعر من زاده شده♥ با نخستين بيت من داده شده♥ مطلع شعرم ، فقط از آن اوست♥ دومين بيتم ، حرير جان اوست♥ سومين بيتم ، اميد وصل اوست♥ كل اين مصرع بناي اصل اوست♥ مصرع ديگر كه فهمش روشن است♥ او همان آرامش شعر من است♥ قهرمان شعر من آن آشناست♥ گرچه از اين عالم مادي جداست♥ او بت زاييده ي ذهن من است♥ او نمادي از جهان روشن است♥ او نگاهم بر خطوط زندگي است♥ او همان عشق بديع خانگي است♥ كز دورن شعر من نشأت گرفت♥ و از تمام جان من قدرت گرفت♥ با قلم حك شد ميان دفترم♥ تا هميشه طي شود در باورم♥

نظرات شما عزیزان: